En otoño en Polonia se acaban los trabajos al campo, muchas plantas terminan sus vidas, otras se están preparando para hibernar. En los últimos años se ha extendido la temporada vegetativa, incluso todo el mes de octubre y parte de noviemre está sin congeladas, conservando muchas plantas incluso más vulnerables, aunque para algunas plantas el día ya es demasiado corto. Se extiende el tiempo de cosecha y elaboración de conservas. Los fines de las cosechas se celebraba a los mediados de septiembre durante el equinoccio de otoño (23 de septiembre) desde los tiemos precristianos, después las siegas de verano. La idea era expresar la alegría de cosechas, agradeciendo a los dioses por la abundancia. Lo celebraban los tribus eslavas, bálticas y germánicas. Las fiestas de la cosecha aparte de los paises europeos se celebraban en acción de gracias también en los países como Irán, donde las celebraciones se remontan al Imperio Persa, India, Israel, China, Estados Unidos.
Jesień w Polsce to czas końca prac polowych, wiele roślin kończy swój żywot, inne szykują się do stanu spoczynku, ostatnimi laty sezon wegetacyjny się wydłuża i nawet cały październik bywa bez przymrozków zachowując wiele roślin również bardziej wrażliwych, jednakże dla wielu roślin dzień już jest za krótki. Tym samym wydłuża się czas zbiorów i robienia przetworów. Zakończenie zbiorów świętowano w połowie września w czasie równonocy jesiennej (23 września) od czasów przedchrześcijańskich po lecie, żniwach, wyrażając radość ze zbiorów, dziękując bogom za urodzaj. Obchodzili je plemiona słowiańskie, nadbałtyckie, germańskie. Poza krajami europejskimi hucznie obchodzono święta zbiorów w dziękczynieniu za urodzaj również w innych krajach jak Iran , gdzie obchody sięgają czasów imperium perskiego, Indie, Izrael, Chiny, Stany Zjednoczone
https://www.naszeszlaki.pl/archives/43908
En el siglo XVI se desarrollaban las granjas,haciendas y desde aquel tiempo las fiestas de la cosechas, llamadas en Polonia: “dożynki” “wyżynki” “obrzynki” “wieńcowe” se empezó celebrarse mucho laureando las faenas con las comidas y bailes. Un elemento importante de las celebraciones fue una corona, tejida de los últimos campos de los cereales, en la que se metían serbal, nueces, frutas y flores. A veces se colocaban en las coronas también unos gallos de madera, gansos y patitos. Una corona así se llebaba a la mansión del terrateniente, el heredero y comenzaba una fiesta. La corona se mantenía en el establo hasta el año siguiente, una nueva siembra.
W XVIw rozwijały się folwarki i wtedy dożynki czy też wyżynki, obrzynki, wieńcowe, okrężne zaczęto obchodzić huczniej jako uwieńczenie trudów z poczęstunkami i tańcami. Ważnym elementem obchodów dożynkowych był wieniec, wyplatany z ostatnich łanów zboża, w który wplatano jarzębinę, orzechy, owoce i kwiaty. Niekiedy umieszczano w wieńcach wystrugane z drewna kogutki, gąski, kaczuszki. Taki wieniec niesiony był do dworu właściciela ziemskiego, dziedzica po czym zaczynała się biesiada. Wieniec przechowywany był w stodole do następnego roku, nowego siewu.
Una vieja costumbre es también el „último racimo”: una estrecha franja de grano que se deja para que la tierra no se olvide de sus tareas y produzca una cosecha. Es popular donar pan elaborado con harina obtenida del último grano.
Starym zwyczajem jest też „ostania kępa”- pozostawiony wąski pas zboża, by ziemia nie zapomniała o swoich obowiązkach i dawała urodzaj. Popularne jest obdarowywanie się chlebem z mąki pozyskanej z ostatniego zboża.
Con el tiempo los campesinos más ricos comenzaron a celebrar en su propio círculo sin terratenientes. En el período de entreguerras se empezó organizar las fiestas de cosecha de comunidades, distritos y parroquias y desde 2000 también presidenciales. En la víspera del festivo hay una competencia por la corona de cosecha más hermosa en la que participan los representantes de cada voivodato. El objetivo del concurso es cultivar las tradiciones regionales. La celebración comienza con la Santa Misa, luego el desfile y la ceremonia de la entrega del pan y baile con la pareja presidencial con la participación de los bailarines del Conjunto Nacional de Danzas y Cantos Folclóricos „Mazowsze”.
Z czasem zamożniejsi chłopi zaczęli świętować we własnym gronie bez ziemian. W okresie międzywojennym zaczęto organizować dożynki gminne, powiatowe, parafialne, od 2000r także prezydenckie. W przeddzień odbywa się konkurs na najładniejszy wieniec dożynkowy, w którym biorą udział reprezentanci z poszczególnych województw. Celem konkursu jest kultywowanie tradycji regionalnych. Uroczystość rozpoczyna Msza Św. po której następuje przemarsz korowodu dożynkowego oraz ceremoniał podania chleba i obtańczenia pary prezydenckiej z udziałem tancerzy Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze”.
En la época comunista tomaron la forma de un festival político. A partir de la década de 1990, las celebraciones se volvieron más religiosas, de agradecimiento. Comenzó la tradición de celebrarlos en Jasna Góra( monasterio en la colina de Częstochowa) donde llegaban las peregrinaciones numerosas del todo el país en Agosto. Hoy en día las celebraciones se llevan a cabo en diferentes ciudades en diferentes fechas, sábado o domingo, agosto o septiembre. Se juntan con festivales, exposiciones agrícolas, degustaciones y actuaciones de grupos de danza y canto folclórico.
¨Dożynki” de una comunidad
https://www.youtube.com/watch?v=ZZCJ6k_v34w
W czasach komunistycznych przejęły formę politycznego festynu. Od lat 90 XXw. Obchody stały się bardziej dziękczynne, religijne. Rozpoczęła się tradycja ich obchodzenia na Jasnej Górze, dokąd tłumnie wędrowały pielgrzymki. Współcześnie obchody są w różnych miastach w różnych terminach, sobotę lub niedzielę sierpnia lub września. Łączą się z festynami, wystawami rolniczymi, degustacjami i występami zespołów pieśni i tańca ludowego.
La fiesta de la cosecha también está asociada con el día 15 de agosto, cuando se conectan varias fiestas: la Fiesta de la Asunción de la Santísima Virgen María, el Milagro en el Vístula (refutación de los bolcheviques en 1920 con la ayuda de María, a quien tenían miedo) del Ejército Polaco y Nuestra Señora de las Hierbas. Ese día se traen a la Iglesia los granos, hierbas, frutas, verduras y flores en un ramo, agradeciendo por las cosechas y pidiendo más bendiciones. El 8 de septiembre la Fiesta del Nacimiento de María se llama Nuestra Señora de la Siembra, es el día de la bendición de la semilla, el cierre del ciclo de cultivo y el comienzo del siguiente. La sabiduría popular relacionó la siembra en el campo con el crecimiento del fruto espiritual. Es la fiesta de la Esperanza. El grano simboliza el Pan de Vida, la Eucaristía que fue iniciada por la Madre de Dios. En Podhale el 8 de septiembre se llamó „Zitosiewna”, porque estaban cosechando centeno. Algunos se rociaban las manos con agua bendita y el primer puñado arrojaban en forma de cruz con las palabras „En el nombre de Dios”. Hoy en día, menos personas recuerdan estas tradiciones. En mi casa todavía se lleva las guirnaldas de hierbas de varios tipos a la Iglesia el jueves en la octava del Corpus Cristi, un ramo de las cosechas el 15 de agosto y semillas el 8 de septiembre.
Z dożynkami wiąże się również dzień 15 sierpnia, kiedy łączy się kilka świąt: Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Cudu nad Wisłą(odparcie Bolszewików w1920 z pomocą Maryi,której się wystraszyli) Wojska Polskiego jak też Matki Bożej Zielnej. Tego dnia przynosi się do Kościoła zboża, zioła, owoce, warzywa, kwiaty w bukiecie, dziękując za plony i prosząc o dalszy urodzaj. 8 września natomiast jest Święto narodzenia Maryi zwane jest Matki Bożej Siewnej, jest to dzień błogosławieństwa ziarna, zamknięcia cyklu upraw i rozpoczęcia następnego. Ludowa mądrość połączyła siew na roli ze wzrostem duchowego owocu. Jest to święto Nadziei. Ziarno symbolizuje Chleb Życia – Eucharystię, czemu początek dała właśnie Matka Boża. Na Podhalu 8 września zwano „Zitosiewną”, gdyż wtedy siano żyto. Niektórzy kropili sobie ręce wodą święconą i pierwszą garść rzucano w formie krzyża ze słowami „W imię Boże’. W obecnych czasach mniej osób pamięta o tych tradycjach. U mnie wciąż zanosi się do Kościoła wianki z ziół przeróżnych w czwartek oktawy Bożego Ciała, bukiet z plonów 15 sierpnia oraz nasiona 8 września.
https://www.kalendarzrolnikow.pl/6506/swieto-matki-boskiej-siewnej-w-tradycji-ludowej
unas cosechas de mi huerta 
unas cosechas de mi huerta
El desfile colorido callejero
andariega-polaca 